dimecres, de novembre 30, 2005

Os desnudais en el escaparate?

Posiblemente os sorprenda que escriba en castellano. Y más os debe sorprender a los que me habéis oído alguna vez hablando en castellano: se me nota el acento catalán a la legua y, a parte, soy simplemente patética. (por cierto, estoy en la redacción de TVM y alguien ha puesto “Els segadors”, no deja de ser curioso, jeje). Pero detrás de cualquier decisión, siempre hay un motivo. Hoy he cambiado mi idioma en honor a un amigo madrileño (considérate afortunado!), que sino el pobre se tira 3 horas para entender mis escritos... Escribió un comentario en uno de mis posts pidiéndome que escribiera lo primero que me pasara por la cabeza y que hablara sobre mis sentimientos. La verdad es que es difícil hacerlo. Los blogs son un arma de doble filo.

Para mucha gente es más fácil expresar sus sentimientos escribiéndolos que en vivo y en directo. Yo soy una de éstas. Y ésta es una forma de comunicación escrita. Esto significa que, en teoría, sí que podría “vomitar” todo lo que pienso o lo que siento. Pero no lo hago y creo que hay poca gente capaz de hacerlo. Lo que me impide hacerlo es que los blogs no dejan de ser un escaparate. Sabes que la gente leerá lo que has escrito y, muy probablemente, será gente que te conoce. Y hay que ser muy valiente para “desnudarse” y ser totalmente sincero. De hecho... hay alguien capaz de expresar en su blog todo lo que le pasa por la cabeza sin tabús ni tapujos ni autocensuras?

4 comentaris:

Anònim ha dit...

buenas,
La verdad que en estética el texto es impecable... retórica, frases sin terminar para que cada uno se haga sus propias conclusiones....no hay nada que objetar...
Eso sí, habrás escrito como 200 o 300 palabras? y al final que ? no has dicho nada... servirias para política.

beso

Cris ha dit...

Nena! Sóc la Cris, de Periodisme de la Pompeu... què fueeeeeeeerte! navegant, navegant m'he trobat el teu blog! Res, benvinguda!! I a veure si al proper sopar UPF hi ha més vidilla, que l'altre dia estàvem una mica out tots plegats!
Petons!

Cris ha dit...

Doncs sí, ja ho veus... vaig començar a escriure el blog aquest estiu!

He arribat al teu blog perquè entro sovint al del Joan Salicrú, que el conec! Total, de tant en tant, si em vull enterar de coses de vidilla política maresmenca, entro a través del del Salicrú al blog del Ramon Bassas, i de sobte he vist Eli Solsona!!! No sé, el món està interconnectat!!!

Doncs sí, sí! A veure si quedem un grupillo de gent per fer cotilleos vàrios!

Anònim ha dit...

Estilazo!